زهیر بن قین : «به خدا سوگند! اى فرزند رسول خدا(صلى الله علیه وآله)!
دوست دارم هزار بار کشته شوم و زنده گردم تا تو و اهل بیتت زنده بمانید»[*]
«زهیر
بن قین بن حارث بن عامر» او از بزرگان قبیله بجیلها و از هواداراندشمنان
امیرالمومنین علیه السلام به شمار می‌رفت و به دروغ امیرالمومنین
را شریک در قتل عثمان می دانست[1] زهیر بن قین در سال شصت هجری به مقصد
فریضه حج، همراه همسر وگروهی از یارانش، کوفه را ترک کرد ، او پس از انجام
فریضه حج، مکه را ترک گفت و رهسپار کوفه شد. زهیر و یارانش آنقدر تند می
رفتند که در کوتاهترین زمان نزدیک منزلگاه رسیدند. آنها همواره می کوشیدند
که قدری دورتر از محل استقرار موقت امام حسین(علیه السلام) فرود آیند تا
اینکه امام حسین(علیه السلام) شخصی را نزد زهیر فرستاد و خواستار ملاقات
بااو شد. زهیر در ابتدا تمایلی به این دیدار نشان نداد؛ اما به توصیه و
نصیحت همسرش «دیلم بنت عمرو»[2] به محضر امام حسین(علیه السلام) حاضر شد.
این دیدار و عنایت امام علیه السلام مسیر زندگانی زهیر را تغییر داد. او
پساز این ملاقات، شادمان نزد خانواده و دوستانش بازگشت و سپس رو به همسرش
کرد و گفت: من بنا دارم با امام حسین(علیه السلام) باشم و جانم را فداى او
کنم. همسر زهیر گریست و گفت: خداوند یار و یاورت باشد و براى تو این سفر
را به خیر کند و روز قیامت نزد جدّ حسین(علیه السلام) به یاد من هم
باش.[3]سپس زهیر به یارانش گفت: هر که خواهد با من باشد، بیاید، و گرنه این
آخریندیدار ماست».
زهیر از چهره هاى شگفتى آفرین تاریخ کربلاست که در
پرتو قدرت اراده و
ایمان و البته یاری همسر مومنه اش توانست اشتباهات یک عمر خود را در چند
لحظه اصلاح کرده، و با عزمى راسخ در مسیر صحیح گام بگذارد و تا سرحد جان
دراین تحول عجیب پیش برود و الگویى باشد براى آنها که بخشى از عمر خود را
درراه نادرست طى کرده اند و آنگاه که به اشتباه خود پى بردند، با شجاعت پیش
آیند و تصمیم بگیرند و راه پرافتخار جدید را بدون تأمل و تردید طى کنند.
زهیر،
همانند دیگر یاران امام حسین علیه السلام، در مصاف با دشمنان از
مکتب و عقیده و امامش سخت دفاع کرد و در حمایت از محبوب و مقصودش، لحظه اى
کوتاهى نورزید. پس از شهادت حبیب آتش جنگ بالا گرفت. زهیر بن قین همراه حر
وارد میدان شد. آن دو نبردى سخت کردند. هرگاه دشمن اطراف یکى را مى گرفت،
دیگرى به یارى اش مى شتافت و نجاتش مى داد تا این که حر به شهادت رسید. آن
گاه که نماز خوف به امامت ابى عبدالله علیه السلام خوانده شد، زهیر بار
دیگر به میدان آمد و نبردى سخت آغاز کرد؛ نبردى که مانند آن دیده یا
شنیدهنشده بود. او همچنان به پیکار ادامه داد تا این که کثیر بن عبدالله
شعبى ومهاجر بن اوس بر وى حمله بردند و او را به شهادت رساندند.[4]
پی نوشت:
[*]. اعیان الشیعة، ج 1، ص 601
[1]. ابصارالعین، ص ۱۶۱.
[2]. اللهوف على قتلى الطفوف، ص ۷۲
[3]. بحارالانوار ج ۴۴ ، ص ۳۷۱
[4]. تاریخ طبرى، ج3، ص 328.
-----------------------------------
مطالعه بیشتر در:
زهیر بن قین بجلی(علیه السلام)، رایت شجاعت
----------------------------------
آواتارهای حاضر در سایت ziaossalehin.ir ، کانال تلگرام t.me/tarh14 ، وبلاگ tarh14.tebyan.net ، اینستاگرام instagram.com/tarh14 ، ویسگون wisgoon.com/124000 ، نزدیکا nazdika.com و ... نیز بارگذاری شده است.
